Σταγόνες ποίησης

Σκοτεινός θάλαμος

Μαύρο, άσπρο.
Σκοτάδι, φως.
Φωτογραφία η ζωή.
Χρειάζεσαι την αλήθεια
για να την εμφανίσεις.

(Στέλλας Καραμολέγκου, «Σπασμένα αγάλματα»)

Μέρες του 2007

Πέρναγε τις μέρες του
χτίζοντας πέτρα-πέτρα τα όνειρά του.

Πέρναγε τις νύχτες του
κάνοντας νέα όνειρα...

Μέριμνα

Γύρισε και της είπε:

«Ας βρουν τα σώματά μας
έτσι γυμνά και σφιχταγκαλιασμένα
χιλιάδες χρόνια μετά
όταν θα έχει πια εκλείψει η Αγάπη
από τον κόσμο
για να έχουν κάτι να ασχολούνται
οι δύστυχοι...»

Με την αρρώστια

Λόγια ενός ανθρώπου ο οποίος πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να κάνει πράγματα στη ζωή του, να είναι ενεργός, να δραστηριοποιείται, να εργάζεται:

«Ζω με την αρρώστια κι όχι για την αρρώστια»

Περικοπές από το κατά Καζαντζάκη Ευαγγέλιον, #16

-Δε φοβάσαι;

-Αν φοβηθώ, χάθηκα!

(Νίκου Καζαντζάκη, «Ο βραχόκηπος»)

Οι διαδικασίες

Οι διαδικασίες είναι κάτι χρήσιμο
που μας βοηθάει να βάλουμε μια τάξη
στα απλά, καθημερινά, απτά πράγματα της ζωής.

«Κάνε αυτό και μετά αυτό και μετά αυτό
και θα έχεις ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα.
Έτσι είναι το σωστό και το λογικό.»

Μα τα πιο όμροφα πράγματα στη ζώη
είναι αυτά που δε θέλουν
και δε μπορούν να περιγραφούν από διαδικασίες.

Ο έρωτας, τα όνειρα
η ελπίδα, οι προσδοκίες,
η τέχνη...

Οι ήρωες

Οι ήρωες
είναι οι απλοί
καθημερινοί μας συνάνθρωποι
οι οποίοι, πολύ απλά,
κάτω από δραματικές συνθήκες
άφησαν για λίγο πίσω τους
κάθε σταγόνα λογικής
και προσπάθησαν το Άπιαστο.

Τα έδωσαν όλα για το Άπιαστο.
Τα έχασαν όλα για το Άπιαστο.

Κι αυτό είναι το μεγάλο
το ασύλληπτο τους κατόρθωμα
για το οποίο η Ιστορία
θα τους μνημονεύει
μεσα στους αιώνες...

Παραμένουν κλειστές

Ας ήταν μόνο για μια μέρα.

Να παραμείνουν κλειστές
οι οθόνες όλου του κόσμου.

Κι οι άνθρωποι
που κρύβουν
τα μάτια και το γέλιο τους
πίσω από αυτές,
να τα χαρίσουν
ο ένας στον άλλο...

Χαμογελάστε παρακαλώ

Περιμένοντας στο ταμείο κάποιου καταστήματος, πρόσεξα ένα χαρτονάκι κολλημένο στο πίσω μέρος της οθόνης (το μέρος που βλέπει ο πελάτης δηλαδή).

Το χαρτάκι έγραφε: «Χαμογελάστε παρακαλώ».

Δεν είναι όμορφο, απλά όμορφο;

Χαμογέλασα και μου αντι-χαμογέλασε και η ταμίας.

Καλή μας εβδομάδα...

Περικοπές από το κατά Καζαντζάκη Ευαγγέλιον, #15

[...] πήγες σ' ένα ξακουσμένο ασκητή, που ασκήτευε στην κορφή ενός δέντρου: «Δώσ' μου συμβουλή, πάτερ άγιε!» του φώναξες. Κι αυτός, από την κορφή του δέντρου, σου αποκρίθηκε: «Φτάσε όπου μπορείς! -Δώσ΄ μου ακόμα κι άλλη συμβουλή, πάτερ άγιε!» του ξαναφώναξες. -Φτάσε όπου δεν μπορείς!» σου αποκρίθηκε.

(Νίκου Καζαντζάκη, «Ο φτωχούλης του Θεού»)

Οι επαναστάσεις

Οι πιο μεγάλες,
οι πιο βίαιες,
οι πιο ανατρεπτικές,
οι πιο αιματοβαμμένες,
οι πιο αποτελεσματικές επαναστάσεις,

είναι αυτές που συντελούνται
αποκλειστικά στην καρδιά
και στο μυαλό των ανθρώπων...

Οι βασανιστές

Σε μια έρευνα αφιερωμένη στα βασανιστήρια, που είχε κάνει πριν χρόνια ο εξαιρετικός Στέλιος Κούλογλου στο «Ρεπορταζ χωρίς σύνορα», ένα θύμα βασανιστηρίων την εποχή της δικτατορίας έλεγε στην κατακλείδα της εκπομπής κάτι περίπου σαν το παρακάτω:

«Εκείνος που επέζησε από τα βασανιστήρια, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να αποδείξει ότι είναι κατά πολύ δυνατότερος από τους βασανιστές του. Δεν αισθάνομαι οργή ή ανάγκη εκδίκησης απέναντι σ' εκείνους που με βασάνισαν. Τους λυπάμαι, γιατί απλά απέτυχαν στο θλιβερό τους έργο να προξενήσουν πόνο. Η ζωή είναι πολύ όμορφη κι εγώ είμαι χαρούμενος που είμαι ζωντανός και γεμάτος όρεξη να τη χαρώ και να αγωνιστώ ξανά γι' αυτή.»

Πάρε το τιμόνι

Οι Φωνές ξαναγύρισαν κι απόψε.
Πιο δυνατές και πιο ενοχλητικές από ποτέ.
Σχεδον σαν Ερινύες.
Αποφασισμένες να μη με αφήσουν σε ησυχία.


«Μήπως αρμενίζεις με τον αυτόματο πιλότο;
Αν μάθαινες ότι σε ένα μήνα θα πέθαινες, θα συνέχιζες αυτή τη ζωή;

Κάνεις αυτά που πραγματικά η καρδιά σου ζητάει;

Η ζωή δε γυρίζει πίσω. Το ποτάμι κυλάει.
Πιες από τη δροσιά του...»

Πατριώτες και «Πατριώτες»

Άσκηση για τον αναγνώστη: Το καθένα από τα παρακάτω, είναι θετικό, αρνητικό ή αδιάφορο όσον αφορά στο πόσο αγαπάει κάποιος ουσιαστκά την πατρίδα του;

• Αναρτώ τη σημαία στο μπαλκόνι μου στις εθνικές γιορτές
  
• Αναζητώ την ιστορική αλήθεια προσπαθώντας να ξεπεράσώ τις παγιωμένες προκαταλήψεις με τις οποίες μας μεγάλωσαν όλους
  
• Αντιπαθώ και βαριέμαι τη δουλειά μου. Την κάνω όσο πιο γρηγορα και άτσαλα μπορώ, αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα
  
• Δε χάνω ευκαιρία να διακηρύξω τι καταπληκτικοί τύποι ήταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και το πόσο απειλούμαστε από τους μετανάστες
  
• Εκτιμώ τις οικονομικές μου δυνατότητες και κάνω τη ζωή που μου επιτρέπουν. Δε ζω με δανεικά
  
• Είμαι καταναλωτικά ευαισθητοποιημένος. Προτιμώ, όσο γίνεται, τα εγχώρια προϊόντα. Αναζητώ το ποιοτικό και ταυτόχρονα οικονομικό. Απεχθάνομαι τις αλόγιστες σπατάλες
  
• Είμαι περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένος. Φυτεύω δέντρα στον κήπο μου. Ανακυκλώνω. Περιορίζω τα προϊόντα μιας χρήσης. Δε σπαταλώ τους φυσικούς πόρους. Δεν κάνω κατάχρηση του αυτοκινήτου
  
• Είμαι περήφανος που υπηρέτησα στον Ελληνικό Στρατό. Είναι το καύχημα του Έθνους μας. Γίνεται φοβερά καλή δουλειά εκεί όσον αφορά την αποτελεσματική και άριστα οργανωμένη άμυνά μας.
  
• Ενδιαφέρομαι κυρίως πως να κάνω την «αρπαχτή» και να βρω κάποιον εύκολο τρόπο να τα οικονομήσω γρήγορα με νόμιμα ή παράνομα μέσα
  
• Ενημερώνομαι ενεργά για την οικονομική, πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα. Προσπαθώ να μη γίνονται πράγματα «για μένα χωρίς εμένα». Ψηφίζω κατά συνείδηση κι όχι από συνήθεια
  
• Μεγαλώνω σωστά τα παιδιά μου, επενδύοντας πρώτα από όλα χρόνο και τα κάνω κι αυτά σκεπτόμενους και ενεργούς πολίτες
  
• Ναι, η τηλεόραση είναι γεμάτη σκουπίδια. Η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη! Παρ' όλα αυτά, τα παρακολουθώ ανελλιπώς όλα για να είμαι πάντα ενήμερος για τις εξελίξεις
  
• Πληρώνω τους φόρους που μου αναλογούν, χωρίς να κλέβω: στο ΦΠΑ, στις αποδείξεις, στο εισόδημά μου
  
• Σέβομαι τους δημόσιους χώρους και τη δημόσια περιουσία
  
• Στηρίζω τις ελπίδες της ζωής μου στα λαχεία, στα τυχερά παιχνίδια και στις κληρώσεις για σπίτια και αυτοκίνητα
  
• Συμμετέχω / παρακολουθώ με μεγάλη συγκίνηση τις παρελάσεις στις εθνικές γιορτές

Περικοπές από το κατά Καζαντζάκη Ευαγγέλιον, #14

Ο μούστος έβραζε στα βαρέλια, - ποιος θα πιει το κρασί, αναρωτιόνταν οι Κρητικοί, ποιος θα ζυμώσει ψωμί απ' τη φετεινή σοδειά, ποιος θα ζει να κάμει Χριστούγεννα; Οι μανάδες κοίταζαν τους λεβέντες τους γιους τους, οι γυναίκες τους άντρες τους, οι αδερφάδες τ' αδέρφια, τους κοίταζαν κι έβλεπαν πίσω από τους ώμους τους το Χάρο· μα δε μιλούσαν. Το 'ξεραν, Κρητικοί 'ναι, γι' αυτό γεννήθηκαν, να σκοτωθούν για την Κρήτη.

Δυνατόν

Κάποτε είπε κάποιος,
αναφερόμενος στην ατομική βόμβα:

«Πώς είναι δυνατόν
σε ένα κιλό μετάλλου
να υπάρχει τόση ενέργεια
που να καταστρέψει
μια όλόκληρη πόλη;»

Κι εγώ ρωτάω:

Πώς είναι δυνατόν
σε μια ανθρώπινη ψυχή
να υπάρχει τόση δύναμη
ώστε να αγωνίζεται
για το Άπιαστο;

Πώς είναι δυνατόν
σε ένα ανθρώπινο μυαλό
να χωράνε θεωρίες και κόσμοι
πέρα από το γνωστό Σύμπαν
και πέρα απ' το Χρόνο;

Πώς είναι δυνατόν
σε μια ανθρώπινη καρδιά
να χωράει τόση αγάπη
που να συγχωρεί, να υπομένει
και να αγκαλιάζει;